bibułka

bibułka
bibułka {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż Ib, CMc. bibułkałce; lm D. bibułkałek {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}zdr. od rz. bibuła I w zn. 1. {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'cienki papier (biały lub kolorowy) stosowany jako materiał do wyrobu ozdób, papierosów, przekładek izolacyjnych w elektrotechnice, pakowania delikatnych przedmiotów itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Z rogów bibułek formujemy efektowny pióropusz. Przedmioty szklane lub o nieregularnych kształtach możemy opakować w kolorowe bibułki, tworząc z nich woreczek. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • bibułka — ż III, CMs. bibułkałce; lm D. bibułkałek 1. rzad. zdr. od bibuła (tylko w zn. 1). 2. «bardzo cienki papier mający różnorakie przeznaczenie, np. (w elektrotechnice) jako materiał izolacyjny, jako papier dekoracyjny, higieniczny itp.» Bibułka… …   Słownik języka polskiego

  • bibuła — ż IV, CMs. bibułaule; lm D. bibułauł 1. «papier chłonący ciecze, używany do filtrowania płynów, osuszania atramentu itp.» ∆ Bibuła filtracyjna «gatunek bibuły używanej do oddzielania osadu od cieczy» 2. «cienki papier służący do wyrobu ozdób, do… …   Słownik języka polskiego

  • cieniutki — cieniutkitcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od cienki a) w zn. 1: Cieniutka nitka. Cieniutka obrączka. Cieniutka bibułka. Cieniutki płaszczyk. b) w zn. 2: Cieniutki dyszkant. Cieniutkie tony fletu …   Słownik języka polskiego

  • filtracyjny — przym. od filtracja Bibułka, prasa filtracyjna. Aparat filtracyjny …   Słownik języka polskiego

  • gofrować — ndk IV, gofrowaćruję, gofrowaćrujesz, gofrowaćruj, gofrowaćował, gofrowaćowany techn. «marszczyć, karbować; wytłaczać (zwykle mechanicznie) wzór na tkaninie, papierze lub blasze» Gofrowana bibułka. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • karbonowy — «zawierający węgiel, grafit» Bibułka karbonowa. ∆ chem. Kwasy karbonowe «grupa kwasów organicznych» …   Słownik języka polskiego

  • karbować — ndk IV, karbowaćbuję, karbowaćbujesz, karbowaćbuj, karbowaćował, karbowaćowany 1. «robić na czymś karby, nacięcia; nacinać, wycinać, znaczyć» Karbować ścięte drzewa. ◊ Karbować sobie w pamięci «zapamiętywać» 2. «układać coś w karby; fałdować,… …   Słownik języka polskiego

  • krepina — ż IV, CMs. krepinanie; lm D. krepinain 1. «bibułka marszczona, używana do dekoracji, wyrobu ozdób, sztucznych kwiatów itp.» 2. rzem. «taśma tapicerska» 3. teatr. «sztuczne włosy służące do charakteryzacji» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • krepowy — przym. od krepa (zwykle w zn. 1) Krepowa tkanina, sukienka. ∆ Bibułka krepowa → krepina w zn. 1 …   Słownik języka polskiego

  • listkowy — «składający się z listków; przypominający listek, listki» Listkowy ornament. Sałata listkowa. ∆ Złoto listkowe «cieniutkie jak bibułka blaszki złota używane do barwienia tłoczeń w oprawach książek, linii rytych w kamieniu itp.» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”